Τον Αύγουστο του 2007, η Ηλεία έγινε τόπος μαρτυρίου. Ανθρώπινες ζωές χάθηκαν, οικογένειες ξεκληρίστηκαν, περιουσίες καταστράφηκαν, ο φυσικός μας πλούτος παραδόθηκε στις φλόγες. Οι εικόνες εκείνου του εφιάλτη δεν ξεθώριασαν. Παραμένουν ανοιχτή πληγή, όχι μόνο για την Ηλεία, αλλά για ολόκληρη τη Χώρα.

Δεκαοχτώ χρόνια μετά, το ερώτημα παραμένει: τι έκανε η Πολιτεία; Μάθαμε από την τραγωδία ή συνεχίζουμε να μετράμε απώλειες κάθε καλοκαίρι;

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με μια λογική αντιμετώπισης των συνεπειών, αφού έχει προηγηθεί η καταστροφή και το κακό. Χρειαζόμαστε ένα ολοκληρωμένο πλάνο πολιτικής προστασίας που θα εμβαθύνει στη διαχείριση των  πυρκαγιών: με πρόληψη, σχέδιο αποτροπής και επιστημονική γνώση. Ένα πλάνο που θα διασφαλίζει την ίδια τη ζωή και το περιβάλλον. Ο τόπος μας ακόμη περιμένει το σχέδιο ανασυγκρότησης που τόσο πολύ έχει ανάγκη. Επιτέλους, αυτό πρέπει να υλοποιηθεί, χωρίς άλλη καθυστέρηση.

Η μνήμη των θυμάτων απαιτεί ευθύνη. Και η ευθύνη απαιτεί πράξεις. Και οι πράξεις απαιτούν πολιτική βούληση. Δεν ξεχνάμε. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για μια Πολιτεία, πραγματικά δίπλα στον πολίτη. Όχι για να μετράει τις απώλειες, αλλά για να τις αποτρέπει.