Το Πολυτεχνείο αποτελεί εμβληματική στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας. Είναι σύμβολο δημοκρατίας, ελευθερίας και αντίστασης ενάντια στην τυραννία, τη βία και τον αυταρχισμό. Τότε, οι αγωνιζόμενοι φοιτητές, οπλισμένοι με ιδανικά, αυταπάρνηση και αστείρευτα ψυχικά αποθέματα, αντιτάχθηκαν στο καθεστώς των συνταγματαρχών, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για την αντίδραση και τον ξεσηκωμό της κοινωνίας. Οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και οι εξορίες όχι μόνο δεν τους λύγισαν, αλλά θέριεψαν ακόμα περισσότερο τη φλόγα της εξέγερσης και της αντίστασης.
Σήμερα, τιμούμε τη μνήμη όλων αυτών που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν και θυσιάστηκαν για να επανέλθει η δημοκρατία στον τόπο που τη γέννησε. Αποτελεί χρέος και καθήκον μας να διατηρήσουμε ζωντανή αυτή τη σπουδαία παρακαταθήκη, που δείχνει τον δρόμο για τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος.
Σε ένα ρευστό περιβάλλον, οι προκλήσεις που πρέπει να απαντηθούν είναι πολλές και κρίσιμες. Η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, ο πόλεμος που συνεχίζεται στην Ουκρανία, η διαρκής τουρκική προκλητικότητα, προβληματίζουν έντονα. Παράλληλα, η άνοδος της ακροδεξιάς και η πολλαπλή κρίση (οικονομική, ενεργειακή, στεγαστική) που βιώνει η ελληνική κοινωνία, δημιουργούν ένα δυστοπικό τοπίο. Απαιτείται, λοιπόν, εγρήγορση με δημοκρατικά και κοινωνικά αντανακλαστικά. Χρειάζονται πρωτοβουλίες για τήρηση της διεθνούς νομιμότητας και του διεθνούς δικαίου. Συνάμα, πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για δημοκρατία και ελευθερία, για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πρόοδο. Για την κοινωνική δικαιοσύνη, αμβλύνοντας τις ανισότητες, καταπολεμώντας διακρίσεις, φόβους και αποκλεισμούς. Για ένα κράτος πρόνοιας, που θα μεριμνά για τη δημόσια υγεία και παιδεία, για το δικαίωμα στην εργασία και τα εργασιακά δικαιώματα, με καλούς μισθούς και ενίσχυση του εισοδήματος. Για μια ευνομούμενη Πολιτεία που θα στηρίζει τον ευάλωτο και αδύναμο, όπως, εξάλλου, έχει υποχρέωση να κάνει. Για μια καλύτερη ζωή με ευημερία, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια.